خدایت که دادست عقل و زبان
مکن باز بر حرف نا حق دهان
اگر این دو با فکر توام شوند
ز قید و تعصب رها ار شوند
شود بنده آزاد و آ نجا رود
ز هر جا که گویی فراتر رود
ولی ار تو باشی مقید به مقید
فرومانی گر باشی عمر و چه زید
ره راست بخشندگی و نکوکاری است
ز هر چه که گویی ز آن بهتر است
ولی فحش و قتل و ستم
ز آنچه که گویی از آن بدتر است
محمد رضا نکویی
یا بنی اسرائیل اذکروا نعمتی التی انعمت علیکم و انی فضلتکم علی العالمین
سوره بقره / آیه 47