بخوان منظومه من تا توانی
که هرگز در زمانه در نمانی
اگر باشی به کار خویش دانا
به عمرت بوده و هستی توانا
ز غفلت دور شو تا می توانی
خرد را پیشه کن در نوجوانی
همه گویند تا خر در جهان است
دگر مفلس در آنجا در نماند
تعصب گر شود همراه مردی
به دنیا بدتر از آن نیست فردی
هر آن کس با تعصب اخت گردد
تعقل از همان کس دور گردد
شد آفت خورد چون موریانه
همه هستی او دانه به دانه
پذیرش تو مکن هر آنکه خواندی
مکندر گوش خود آنچه شنیدی
خدا باشد فرا راهت به عالم
خودش تعلیم داده او به آدم
تو را کرده در این عام توانا
به هر کار بوی هشیار و دانا
اگر عقل خودت را باز یابی
بدان هرگز به دنیا بر نمانی
محمدرضا نکویی