بکن ای نوجوان پند مراگوش
مکن هرگز تو این نکته فراموش
نکش سیگار که این زهری است بی نوش
به عمرت می کنی سرمایه ات دود
پس از چندی دهانت بو بگیرد
به این کارت وجودت خو بگیرد
از این اعمال بد بیمار گردی
نفس تنگ و ز عمرت سیر گردی
تمام عمر تو رفتست بر باد
به هر دم می زنی در خانه فریاد
به بستر افتی و گردی تو بیمار
به اهل خانه ات گردی تو سربار
محمدرضا نکویی