به دنیا آمدن و رفتن

روزگاری جان به من داده همان جان آفرین 

حال رفتم جان خود دادم به آن جان آفرین 

جسم من را چون برون آورده است او از زمین 

این ودیعه دادم و رفتم دوباره در زمین

محمدرضا نکویی

شناخت خالق

خالق خود تا کنون نشناختی

زین سبب هم در جهالت مانده ای

رهنمودت کرده او در این جهان

هدی تو بوده است در هر زمان

نیک بد را ما همه دانسته ایم

همچو زنجیری به هم پیوسته ایم

گر تنش باشد در ان ما مرده ایم

چوب نادانی خود را خورده ایم

محمدرضا نکویی

آگاهی

نه بر مرده نه بر زنده باید گریست

که حاجت ز مرده بخواهد ندادند که نیست

خدا را نظر بر چنان بنده است

که در کار خود عالم و قادر است

ولی هر که را ظالم و جاهل است

بداند ز کشت اش همین حاصل است

محمدرضا نکویی